Hər dəfə o evin yanından keçəndə öz-özümə deyərdim-"Görəsən o necədir?Evdədir mi?"
İnsan bir şeyi çox istəyəndə əldə edə bilər.Və ya bir insanı çox görmək istəyəndə görə bilər.İndi buna tam əminəm.
Dünən onu gördüm.Əlində kuloklar evə tərəf gedirdi.Biraz yaşlanmışdı.Amma çöhrəsindəki təbəssüm dəyişməmişdi...
Məni görəndə gülümsədi.Xeyli vaxtdır ki bir-birimizi görmürdük.Mənə diqqətlə baxıb-"Xanım qızım böyümüsən dəyişmisən amma gülüşündən tanıdım səni"dedi...
Məktəbdə oxuduğum illərdə çoxlu müəllimlərim olub.Hərəsi xatirəmdə bir cür qalıb.Amma nədənsə cəmi 5 AY mənə dərs deyən bu insanın yeri başqadır qəlbimdə..Bəzən danlayardı bəzən tərifləyərdi bəzən çox qəddar olardı bəzən də şirin söhbətlər edərdi.Soyuqqanlı olsa da məni çox istədiyini gizlədə bilmirdi...
Onun xətrini çox istəyirdim.Bəzən kimsə xətrimə dəyəndə o mənə təsəlli verərdi.Ana kimi şəfqətli idi.Çox müəllimlər görmüşdüm.Çox hissəsi rüşvətsevər idi.Şagirdlərini atasının işlədiyi yerə görə qruplaşdırırdılar.Amma o belə deyildi.
Hər dəfə müxtəlif kitablar verərdi mənə oxumağa.Ədəbiyyatı mütaliəni o idi mənə sevdirən.
Dünən görəndə onu hiss etdim ki gözləri çuxurlansa da saçları ağarsa da nə qədər yaşlansa da mən onu həmişə sevəcəm.Mən onun geniş ürəyini və çöhrəsindəki təbəssümünü sevəcəm.Ağız dolusu Müəlliməm dediyim yeganə insan olaraq qalacaq o yaddaşımda..
P.S- Cavahir müəllimə sizi çox sevirəm! <3 =)
